காஷ்மீர் ஓர் பார்வை-1

காஷ்மீர் – இந்தியாவின் மேற்கே உச்சத்தில் அமைந்துள்ள ஒரு சொர்க்க பூமி. காஷ்மீரைப் பற்றி நினைக்கும் எவரது உள்ளத்திலும் பனித் தென்றல் வீசும். அதன் வரலாற்றை படிக்கும் போது அந்த பனித் தென்றலுடன் இரத்த வாடையும் சோகமும் சுமையும் மனதை கவ்விக் கொள்ளும். வெகுளித்தனமும் வெள்ளை மனதும் கொண்ட காஷ்மீரத்து மக்கள் கடந்த பல ஆண்டுகளாக தங்கள் வெகுளித்தனத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்து வருகிறார்கள். காரணம் நில ஆக்ரமிப்பை தங்கள் கொள்கையாகக் கொண்ட இந்திய – பாகிஸ்தான் ஆட்சியாளர்களின் அடக்குமுறைதான். சொந்த பூமி கண்முன்னே சூறையாடப்படுவதையும் – தம் மக்கள் தொடர்ந்து பயங்கரவாதத்திற்கு உள்ளாக்கப்படுவதையும் பார்த்துப் பார்த்து உறைந்து போன மக்கள் சுய போராட்டம் ஒன்றே தீர்வு என்றெண்ணி ஆயுதமேந்தத் தயாராகி விட்டார்கள். விளைவு இந்தியா – பாகிஸ்தான் – உள்நாட்டுப் போராளிகள் என்று முத்தரப்பு பிரச்சனைகளில் அந்த மக்கள் சிக்கித் தவிக்கிறார்கள்.

காஷ்மீர் அதன் வரலாறு என்ன? அங்கு என்ன நடந்தது. ஆரம்பத்தில் தனிநாடாக சுய அதிகாரத்துடன் விளங்கிய நாடு இன்றைக்கு இந்தியா பாகிஸ்தானுக்கு மத்தியில் சிக்கித் தவிப்பதேன். போன்ற கேள்விகளுக்கு விடைகாணும் முகமாக இங்கு கட்டுரைகள் தொகுக்கப்படுகிறது.

வரலாற்றுத் துணுக்குகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டுள்ள இந்தக் கட்டுரைகள் காஷ்மீரின் சொந்த – சோகக்கதையை எடுத்துக் காட்டும் முயற்சியின் சிறுதுளியாகும். நான் படித்ததை இங்கு பதிந்து வைக்கிறேன்.

அன்புடன்
அபூ முஹை

காஷ்மீரின் வரலாற்றை நான்கு காலக்கட்டங்களாகப் பிரிக்கலாம்.
முதலாவது காலக்கட்டத்தில் உள்ளூர் அரசர்கள் காஷ்மீரை ஆட்சி செய்து வந்தார்கள். இந்த காலக்கட்டத்தில் சில சந்தர்ப்பங்களில் இந்தியாவிலிருந்து வந்த ஆட்சியாளர்கள் காஷ்மீரை தங்கள் ஆளுகையின் கீழ் கொண்டு வந்தார்கள் வேறு சந்தர்ப்பங்களில் காஷ்மீர் ஆட்சியாளர்கள் காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்கிற்கு அப்பால் இந்தியா மற்றும் மத்திய ஆசியா வரை தங்கள் ஆளுகையை நீடித்துக் கொண்டார்கள்.

இந்த காலக்கட்டத்தில் தான் அசோகரின் ஆட்சியும் காஷ்மீரில் கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் நிலைநாட்டப்பட்டது. இந்த ஆட்சியின் போதுதான் காஷ்மீரில் பெளத்தம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. கி.பி முதலாம் நூற்றாண்டில் கனிஷ்கரின் ஆட்சியின் போது பெளத்தம் காஷ்மீரில் மேலும் வலுவடைந்தது. ஆனால் அதற்கு பிறகு காஷ்மீரில் உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களின் கரம் மேலோங்கி பெளத்தம் அழிக்கப்பட்டு பிராமணியத்திற்கு புத்துயிர் அளிக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.

இரண்டாம் காலக்கட்டம் தொடங்கிய ஆறாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் ‘ஹன்’ இனத்தவர் காஷ்மீரைக் கைப்பற்றினர். சிறிது காலத்திற்கு பிறகு மீண்டும் உள்ளூர் ஆட்சியாளர் வசமே காஷ்மீர் மீண்டது.

ஆனால் மிக விரைவிலேயே உஜ்ஜைன் சாம்ராஜ்யத்தின் மேலாண்மையை காஷ்மீர் ஏற்றுக்கொண்டது. உஜ்ஜைனில் உள்ள விக்கிரமாதித்தவர்களின் ஆட்சி பலவீனம் அடைந்தபோது காஷ்மீர் உள்ளூர் ஆட்சியாளர்களின் ஆளுகைக்கு வந்தது.

ஏழாம் நூற்றாண்டில் துர்லபாவிர்தனா என்ற ஆட்சியாளர் கர்கோட்ட சாம்ராஜ்யத்தை உருவாக்கினார். கி.பி. 855ல் உட்பாலா சாம்ராஜ்யம் கர்கோட்ட சாம்ராஜ்யத்தை அகற்றிவிட்டு ஆட்சியைக் கைப்பற்றியது. அதன் பிறகு தந்த்ரின், யாஷ்காரா, பார்வா குப்தா பரம்பரையினர் தொடர்ச்சியாக ஆட்சிக்கு வந்தனர். குப்தா மன்னர் ஒருவரின் விதவையான தித்தா எனபவர் கி.பி. 1003 வரை ஆட்சி செய்தார். இதன் பிறகு லோஹாரா பரம்பரை ஆட்சிக்கு வந்தது. அதன் பிறகு காஷ்மீர் வரலாற்றின் மூன்றாம் காலக்கட்டம் தொடங்கியது.

14ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் காஷ்மீர் மீது தார்த்தாரியர்கள் தாக்குதல் தொடுத்தார்கள். இந்த தாக்குதலை சமாளிப்பதற்காக காஷ்மீர் அரசரின் தளபதி இரண்டு நபர்களின் உதவியைக் கோரினார். இவர்களில் ஒருவர் காஷ்மீர் மேற்கில் இருந்த ஸ்வாத் பகுதியைச் சேர்ந்த ஷமீர். மற்றொருவர் காஷ்மீரின் கிழக்கே இருந்த திபெத்தைச் சேர்ந்த ரைன்ஷன் ஷா.

தார்த்தாரியர்களின் படையெடுப்பை இவர்கள் வெற்றிகரமாக முறியடித்தார்கள். காஷ்மீர் தளபதியின் மகள் குத்தாராணியை ரைன்ஷன் ஷா மணமுடித்துக் கொண்டார். அதன் பிறகு அவர் இஸ்லாத்தைத் தழுவி தனது பெயரை சத்ருத்தீன் என்று மாற்றிக்கொண்டார். இவரது மதமாற்றம் குறித்து வரலாற்று ஆசிரியர் லாரன்ஸ் குறிப்பிடும்போது –

– காஷ்மீரில் இருந்த ஏதாவது ஒரு மதத்தை பின்பற்ற வேண்டும் என்ற அவசியத்தை ரைன்ஷன் ஷா உணர்ந்தார். இந்து மதத்தின் எந்தவொரு சாதி பிரிவும் தன்னை ஏற்றுக்கொள்ளாது என்பதை அவர் உணர்ந்திருந்தார். எனவே அவரால் இந்து மதத்தை தேர்ந்தெடுக்க இயலவில்லை. ஒருநாள் புல்புல்ஷா அதிகாலையில் தொழுவதை கண்டார். அந்த வழிபாட்டு முறை அவரைக் கவர்ந்ததால் ரைன்ஷன் ஷா இஸ்லாத்தைத் தழுவினார்”

(ஆதாரம்: valley of Kashmir, Lawrence, pege 190 as quoted in Sisit Gupta’s Kashmir, A Study of India – Pakistan Relations)

கி.பி 1346ல் சத்ருத்தீனின் மரணத்திற்கு பிறகு ஸ்வாத்தைச் சேர்ந்த ஷாமீர் ஷம்சுத்தீன் என்ற பெயரில் காஷ்மீரின் ஆட்சியாளராகப் பொறுப்பேற்றார். 1586ல் அக்பரின் ஆட்சியின்போது முகலாயப் பேரரசின் கீழ் காஷ்மீர் வரும்வரை ஷம்சுத்தீனின் பரம்பரையினரே காஷ்மீரின் கீழ் ஆட்சியாளராக வந்தனர்.

சுமார் இரண்டு நூற்றாண்டு காலம் நீடித்த முகலாய ஆட்சி காஷ்மீருக்கு அமைதியையும், ஆனந்தத்தையும் அளித்தது என்றும் முகலாய நிர்வாக முறை கிராமங்கள் வரை அமல்படுத்தப்பட்டது. என்றும் வரலாற்று ஆசிரியர் லாரன்ஸ் குறிப்பிடுகிறார்.

கி.பி 1757ல் காஷ்மீர் ஆப்கானிஸ்தானின் ஒரு பகுதியாக மாறியது அஹ்மது ஷா துரானி காஷ்மீர் ஆட்சியாளர் ஆனார். 18ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் லாகூரை தலைமையகமாகக் கொண்டு சீக்கியர்களின் சாம்ராஜ்யம் உருவாக்கப்பட்டது. கி.பி 1819ல் ரஞ்சித் சிங் என்று சீக்கிய ஆட்சியாளர் காஷ்மீரை ஆக்கிரமித்தார். இதன் பிறகு காஷ்மீர் வரலாற்றின் நான்காம் காலக்கட்டம் தொடங்கியது.

சுபராவின் யுத்தத்தில் ஆங்கிலேயர்களிடம் சீக்கியப்படைகள் தோல்வியடைந்ததைத் தொடர்ந்து பஞ்சாப், காஷ்மீர் உட்பட சீக்கியர்களின் ஆளுகையின்படி இருந்த அனைத்துப் பகுதிகளும் ஆங்கிலேயர் வசமானது. இதனைத் தொடர்ந்து ரஞ்சித் சிங்கின் அமைச்சரவையில் இடம் பெற்று பின்பு ஜம்முவின் ஆளுனராகவும் இருந்த குலாப் சிங்கிற்கும் ஆங்கிலேயர்களுக்கும் இடையே அமிர்தரஸில், 15.03.1846ல் ஒரு உடன்பாடு கையொப்பமானது. இதன்படி குலாப்சிங்கிடம் ரூபாய், 75 லட்சத்தைப் பெற்றுக் கொண்டு காஷ்மீரை அவருக்கு ஆங்கிலேயர் விற்றனர்.

இதன் விளைவாக காஷ்மீரின் சுயேட்சையான மகாராஜாவாக குலாப்சிங் தன்னைப் பிரகடனம் செய்து கொண்டார். குலாப்சிங் 1857ல் மரணமடைந்தார். இதன் பிறகு இவரது மகன் ரன்பீர்சிங் (1857 – 1885) ஆட்சிக் கட்டில் ஏறினார். 1885ல் இவரது மகன் பிரதாப்சிங் வசம் ஆட்சி சென்றது. 1925ல் பிரதாப்சிங்கின் மரணத்திற்கு பிறகு அவரது உறவினர் ஹரிசிங் மகாராஜாவாகப் பொறுப்பேற்றார். இந்தியா விடுதலை அடைந்த பிறகும் இவர் காஷ்மீரின் மன்னராக 1948 வரை நீடித்தார். குலாப்சிங் முதல் ஹரிசிங் வரை காஷ்மீரை ஆண்ட குடும்பத்தினரின் ஆட்சி டோக்ரா பரம்பரை ஆட்சி என்று அழைக்கப்படுகிறது.

குலாப்சிங்கும் அவரைத் தொடர்ந்து வந்த டோக்ரா ஆட்சியாளர்களும் காஷ்மீரை சர்வாதிகார முறையில் கொடுங்கோன்மையாக ஆட்சி செய்து வந்தனர். காஷ்மீரில் நிலவிய இந்த மன்னர் ஆட்சியின் கீழ் வாழ்ந்த மக்களில் 80 சதவிகிதத்தினர் முஸ்லிம்கள் ஆவர். இவர்கள் ஹரிசிங்கின் கொடுங்கோன்மையான ஆட்சிக்கு எதிராக கிளர்ச்சிகள் செய்து வந்தனர். 1931ல் நடைபெற்ற பெரும் மக்கள் கிளர்ச்சியை ஹரிசிங் இரும்புக்கரம் கொண்டு நசுக்கினார். 1932ல் முதன் முதலாக காஷ்மீரில் ஒரு அரசியல் கட்சி ஷேக் அப்துல்லாஹ்வால் உருவாக்கப்பட்டது. இந்த கட்சிக்கு அப்போது ”அனைத்து ஜம்மு காஷ்மீர் முஸ்லிம் மாநாட்டு கட்சி” என்று பெயரிடப்பட்டது. பிறகு 1939ல் ”தேசிய மாநாடு கட்சி” என்று பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது.

மக்கள் கிளர்ச்சி பெருகிடவே ஹரிசிங் 1934ல் சட்டப்பேரவை அமைக்க ஒப்புக் கொண்டார். ஆனால் முழுமையான ஜனநாயக நெறிமுறைப்படி இந்த சட்டப்பேரவை அமைக்கப்படவில்லை. 75 பேர் கொண்ட இந்த சட்டப்பேரவையில் 35 பேர் நியமன உறுப்பினர்கள் ஆவர். மக்களில் 6 சதவிகிதத்தினர் மட்டுமே வாக்களிக்க அனுமதிக்கப்பட்டனர். எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்களுக்கும், சொத்துரிமையுள்ளவர்களுக்கும் மட்டுமே வாக்குரிமை வழங்கப்பட்டது. ஆனால் இவ்வாறு அமைக்கப்பட்ட சட்டப்பேரவைக்கு ஆலோசனைகள் கூறும் அதிகாரம் மட்டுமே வழங்கப்பட்டது.

1939ல் மேலும் சீர்திருத்தங்கள் கொண்டு வரப்பட்டன. அமைச்சரவை ஏற்படுத்தவும், நீதித்துறை உருவாக்கவும் வழிவகை செய்யப்பட்டது. ஆனால் முடிவெடுக்கும் அதிகாரத்தின் பெரும்பகுதி மகாராஜா வசமே இருந்தது. இருப்பினும், காஷ்மீரில் வாழ்ந்த மக்களில் பெரும்பான்மையானோர் மகாராஜா ஹரிசிங் மீது அதிருப்தியுடன் தான் வாழ்ந்து வந்தனர். இச்சூழலில் தான் இந்தியாவிற்கு விடுதலையளிக்கவும், விடுதலைப் பெற்ற இந்தியாவை இரண்டு நாடுகளாகப் பிரிக்கவும் ஆங்கிலேய அரசு முடிவு செய்தது.

நன்றி: ஒற்றுமை ஆகஸ்ட் 01-15,2001 இதழ்