கோட்சேயும் சில (அ)நியாயங்களும்

திரு.டோண்டு ராகவன் அவர்கள் “காந்தியும், கோட்சேயும்” என்ற தலைப்பில் திரு.மலர் மன்னன் என்ற காவிச் சிந்தனையாளரின் கட்டுரையை மறுபதிவு செய்திருந்தார்கள்.

கட்டுரையின் சாராம்சம் நாதுராம் கோட்சே, மகாத்மா காந்தியை படுகொலை செய்ததற்கு, காந்தியாரின் முஸ்லிம்களின் மீதான பரிவே காரணம் என்று சொல்லி இருந்ததோடு கோட்சேக்கு எவ்வித இயக்கப் பின்னனியும் இல்லை என்றும், காந்தியாரை சுட்டுக் கொல்லும்போது மற்றவர்கள் பாதிக்கப்பட்டு விடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தார் என்றும் இன்னும் சில விநோதமான காரணங்களையும் சொல்லி கட்டுரை வடித்திருந்தார்.

மூன்று மாநிலங்களின் போலீசுடன் கடந்த இருபது வருடங்களாக திருடன்- போலீஸ் விளையாட்டு விளையாடிய சந்தனக் கொள்ளையன் வீரப்பனுக்கும், அமெரிக்காவின் கண்ணில் விரலை விட்ட உசாமா பின்லாதினுக்கும் அவர்கள் சார்ந்த சமூகத்தில் சில அனுதாபிகள் இருக்கும் போது, நாதுராம் கோட்சேயின் சமூகம் மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன?

கட்டுரையாளரும் அதனை மறுபதிவு செய்த திரு.டோண்டு ராகவன் அவர்களும் கோட்சேயின் செயலை நியாயப்படுத்தி இருந்தால், அவர்களின் இனப்பாசத்தால் செய்கிறார்கள் என்று சமாதானமடையலாம்.

இந்தியாவின் சுதந்திரப் போரில் முக்கிய பங்கு வகித்த, ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக போராட வேண்டும் என்ற உந்துதால் அவர்களின் ஆங்கிலம் கற்பதை ஹராம் (தடுக்கப்பட்டது) என்ற பத்வா வழங்கி இன்றும் ஒரு சில இடஒதுக்கீடுகளுக்காக வீதியில் போராடிக் கொண்டிருக்கும் இந்திய முஸ்லிம்களையும், இனிமேல் சுதந்திரப்போராட்டங்களில் கலந்து கொள்ள மாட்டேன் என்று அடிமை சாசணம் எழுதிக் கொடுத்ததோடு, சுதந்திரப் போராளிகளைக் காட்டிக் கொடுக்கவும் துணிந்த சாவர்க்கர், வாஜ்பாய் வகையறாவைச் சார்ந்த திரு.மலர் மன்னனுக்கு இந்திய முஸ்லிம்களையோ அல்லது கேரள மாப்பிள்ளைமார் சமூகத்தையோ விமர்சிக்க அருகதை இல்லை.

காந்தியாரை படுகொலை செய்த படுபாதகனுக்கு பரிவு காட்டுவதோடு நில்லாமல் அவன் (கோட்சே) RSS அல்லது அதன் முன்னோடி இயக்கங்களான இந்து மகாசபை, ஜனசங்கம் ஆகியவற்றில் தொடர்பில்லை என்ற முழு பூசணியை கட்டுச் சோற்றில் மறைக்கும் வரலாற்று புரட்டுச் செய்துள்ளனர்.

மொஹலாயர்களும் ஆரியர்களும் இந்தியாவிற்கு வந்த அந்நிய மனிதர்கள் என்ற வரலாற்றுச் செய்தியைக் கூட “மொஹலாயர் படையெடுப்பு” என்றும் “ஆரியர் வருகை” என்றும் ஒரே நிகழ்வுக்கு இருவேறு பதங்களை உபயோகித்து வரலாற்றை எழுதும் நடுநிலையாளர்கள்! அல்லவா இவர்கள்?

1993 இல் நாதுராம் கோட்சேயின் “Why I Assassinated Mahatma Gandhi” என்ற புத்தகத்தை வெளியிட்டுப் பேசிய கோபால் கோட்சேயிடம் FRONTLINE பத்திரிக்கைக்கு அளித்த பேட்டியில்

“All the [Godse] brothers were in the RSS. Nathuram, Dattatreya, myself and
Govind. You can say we grew up in the RSS rather than in our home. It was like a
family to us. Nathuram had become a baudhik karyavah [intellectual worker] in
the RSS. He has said in his statement that he left the RSS. He said it because
[Madhav Sadashiv] Golwalkar and the RSS were in a lot of trouble after the
murder of Gandhi. But he did not leave the RSS.” [See issue of 28 January 1994] என்றார். ”

கோட்சே சகோதரர்களாகிய நாங்கள் நாதுராம், தத்தரேயா, நான் மற்றும் கோவிந்த் ஆகியோர் RSS இல் இருந்தோம்; அது (RSS) எங்களுக்கு குடும்பம் மாதிரி இருந்தது. நாதுராம் பவுதிக் கார்யவாஹ் (சிந்தனையாளர்) ஆக இருந்தார். கோட்சேயின் வாக்குமூலத்தில் RSS ஐ விட்டு விலகியதாகச் சொன்னது மாதப் சதாசிவ ல்வார்க்கரும் மற்ற கொலையாளிகளும் கடும் நெருக்கடியில் இருந்ததால்தான்; ஆனால் கடைசிவரை RSS இல்தான் இருந்தார்” (பார்க்க ஃப்ரண்ட் லைன் 28-01-1994).

மேலும் காந்தியாரை கோட்சே சுட்ட போது ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸில் இல்லை; இந்து மகா சபையில்தான் உறுப்பினராக இருந்தார்” என்று ஒன்றைக் கிளப்பி ஆர்.எஸ்.எஸ்ஐக் காப்பாற்றப் பார்க்கிற
ார்கள்.

அப்படியே பார்த்தாலும் ஆர்.எஸ்.எஸ் வேறு அல்ல – இந்து மகா சபையும் வேறு அல்ல! பஜ்ரங்தள் வேறு; விசுவ ஹிந்து பரிஷத் வேறு என்று சொல் அளவில் சொல்லலாமே தவிர, உண்மையில் இவை இரண்டும் சங்பரிவார் என்கிற தலைப்புக்குள் வரவில்லையா? 1930-களில் இந்து மகா சபையுடன் ஆர்.எஸ்.எஸ் உறவுகள் சுமூகமாக இல்லை. ஆனால் சில ஆண்டுகளில் பரஸ்பரம் பலன் அளிக்கிற முறையில் மாறின. மகாசபையின் இளைஞர் அணியாக தாருன் இந்து சபாவை நிறுவிய பாபுராவ் சவார்க்கர் 1931-ஆம் ஆண்டில் அந்த ஸ்தாபனத்தை ஆர்.எஸ்.எஸ்ஸுடன் இணைத்தார்.

திரு.டோண்டு அவர்களின் நியாயங்களும் கண்ணோட்டங்களும் விசித்திரமாக உள்ளன. அதாவது காந்தியை சுட்டவன் RSS ஐச் சார்ந்தவனாக இருந்திருப்பின் பள்ளி பாடப்புத்தகங்களில் அப்படி சொல்லப்படவில்லையே? என்று அப்பாவித்தனமாக கேட்டிருந்தார்.

தமிழக அரசு இந்தக் கல்வியாண்டில் பிளஸ் டூ வரலாற்றுப் பாடப் புத்தகத்தில் “சுதந்திரத்துக்குப் பின் இந்தியா” என்ற தலைப்பில் பாடம் ஒன்றை சேர்த்துள்ளது. 157வது பக்கத்தில் உள்ள இந்தப் பாடத்தில் காந்தியைக் கொன்றவர் ஆர்எஸ்எஸ் அமைப்பைச் சேர்ந்தவர்கள் என்ற வாசகம் இடம் பெற்றுள்ளதையும் இதனை தமிழக ஆர்எஸ்எஸ் தலைவர் மாரிமுத்து மறுத்து வழக்கு தாக்கல் செய்துள்ளதையும் திரு.டோண்டு அவர்கள் அறியவில்லையா?

பாதகன் கோட்சே காந்தியின் சுதந்திரபோராட்ட பங்களிப்பை போற்றத் தவறவில்லை என்றும் காந்தியார் மீது மிகுந்த மரியாதை வைத்திருந்தான் என்றும் சொல்லும் இவர்கள், காந்தியார் ஓர் அரக்கன் என்றும், அவரைக் கொன்ற கோட்சே கடவுள் என்றும் விளம்பரப்படுத்தும் நாடகத்தை (மை நாதுராம் கோட்சே போல்தே!) சில ஆண்டுகளுக்கு முன்புவரை டில்லியிலும் மும்பை யிலும் நடத்திடக் கூச்சப்படாதவர்கள் எதற்காக கோட்சேயை ஆர்.எஸ்.எஸ்.காரன் அல்லன் என்று சொல்ல முயற்சிக்கிறார்கள் என்பது புரியவில்லை.

மேலும் கோட்சே காந்தியைக் கொல்வதில் மட்டுமே குறியாக இருந்தான், அருகில் இருந்தவர்களைக் கொல்லவில்லை” என்ற வாதம், எப்படி கோட்சேயின் செயலை நியாயப்படுத்தும் என்று தெரியவில்லை. மேலும் கோட்சேயின் பேட்டியில்

“We did not want this man (Gandhi) to live. We did not want this man to die a natural death, even if 10 lives were to be lost for that purpose”

அதாவது இந்த மனிதரை (காந்தியை) நாங்கள் வெருக்கிறோம். இவருக்கு இயற்கை மரணம் சம்பவிப்பதை நாங்கள் விரும்பவில்லை. இதற்காக பத்து உயிர்கள் பலியானாலும் கவலை இல்லை” என்றதையும் வசதியாக மறந்து விட்டனர்.

திரு.டோண்டு அவர்களின் எழுத்தில் அவ்வப்போது சர்ச்சைகள் இடம் பெறுவதும் அதனை பூசி மெழுகுவதும் அடிக்கடி நிகழ்வதுதான் என்ற போதிலும் உலகமே மகாத்மா என்று அறிந்து இந்தியாவிற்கு அஹிம்சா முத்திரையை பரப்பிய அண்ணல் காந்தியவர்களின் படுகொலையை நியாயப்படுத்தும் பதிவை தன் பதிவில் பதித்தன் நோக்கத்தையும் அவரின் பதிவில் சுட்டியுள்ளேன்.

காந்தி கொல்லப்பட்ட தருவாயில் “ஹே ராம்!” என்று சொன்னாரா? என்பது பற்றியும் கேரள மாப்பிள்ளமார் சமூகத்தின் வரலாற்றையும், இந்திய முஸ்லிம்களின் சுதந்திரப் போரில் பங்களிப்பையும் பிறகு பார்ப்போம்.